Bernarda was al twee en half jaar ziek maar we zijn zo blij dat we in die tijd nog vele leuke
uitjes en dingen met elkaar hebben meegemaakt. Natuurlijk gaan we haar missen. Zij was diegene die het clubje bij elkaar hield. Ze belde en mailde wat af. Iedere maandag naar de koersbal en bijna iedere vrijdagmiddag naar het restaurant in Lingesteijn om de week goed af te sluiten en elkaar weer op de hoogte te houden van alle nieuwtjes. Natuurlijk onder het genot van een glaasje cola en een lekker stukje kaas en of worst en natuurlijk op zijn tijd een koekje en een snoepje. Lieve bernarda wat zijn wij trots op jou. Omdat je al snel veel tegenslag kreeg maar je bleef knokken en niets was teveel. Maar niet over praten en net doen of alles nog was zoals vroeger. Ook al had je beide armen gebroken je bleef vrolijk en je zeurde nooit. Daarom alleen al ben je een kanjer!!!
Afgelopen maandag bij koersbal heeft Maria een prachtig gedicht voorgelezen en dat tik ik nu over:
Tussen duizend sterren aan de hemel.
Tussen duizend sterren aan de hemel
Staat er 1 vandaag speciaal
Heel erg hard te blinken
Als een mooie zonnestraal
Het verlies is niet te benoemen
En het verdriet doet ontzettend pijn.
Waarom moesten ze jou nemen?
En was er geen wondermedicijn?
Nu ben je daar alleen
En missen wij jou lach
Ik troost me met de gedachten
Dat ik later.....naast jou glinsteren mag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten